Δημήτρης Παναγούλης

Η πραγματικότητα ήταν πως - αφού ανακοινώθηκαν τα ραδιοφωνικά προγράμματα - δεν προλάβαινα τις όποιες πιθανότητες αν είχα, να βρω εργασία σε κάποιο άλλο ραδιόφωνο.
Η πραγματικότητα είναι πως - αφού διάβασα και τούτα τα μηνύματα σας - δεν θα μπορούσα να βρω εργοδότη να με πληρώσει μονάκριβα σαν και τα λόγια τα δικά σας.
Εύχομαι να με αξιώσει μια μέρα η δουλειά, να σας ανταποδώσω την τιμή & την υποχρέωση: εάν μου δοθεί ποτέ μικρόφωνο, να το κρατήσω ανοιχτό για ν’ ακουστείτε.

Όλα τα επαγγέλματα δίνουν & παίρνουν από την κοινωνία, όλα έχουν κοινωνική διάσταση. Να ζήσει θέλει ο κόσμος & να δίνει ζωή στον κόσμο.
Όπως οι αρτοποιοί που μιλούσαμε τα βράδια, που από βραδύς έβγαζαν «το ψωμί τους» & το ψωμί μας: Τους δίνετε «ψωμί» πριν πάρετε το ψωμί τους.
Ένας φουρναραίος θα δώσει, όσο «ψωμί» του δώσουν οι άνθρωποι. Και πάντοτε οι άνθρωποι θα έχουν ανάγκη για ψωμί, κι ο φουρναραίος για το δικό του. Να φάει ψωμί λοιπόν θέλει ο φουρναραίος, και να ταΐσει ψωμί τον κόσμο. Αν βγάλεις το κέρδος (ποιο κέρδος;), χορταίνεις μονάχα ζωή. Και είναι ικανοί, όλοι οι άνθρωποι μαζί, να χορτάσουν τον κόσμο ολόκληρο.

Έτσι κι εγώ μονάχα πήρα από εσάς, κι ό,τι έδωσα από εσάς το πήρα πρωτύτερα.
Είστε ικανοί να χορτάσετε τον κόσμο δουλειά, αυτοεκτίμηση, κουράγιο, δύναμη, αλληλεγγύη, σεβασμό, δικαιοσύνη, αγάπη, ανθρωπιά.
Εμένα, με όλα αυτά που μου γράψατε, θα ‘χει ψωμί να φάει η ψυχή μου για δυο ζωές. Δε μου χρωστάτε, σας χρωστώ.
Ήταν τιμή μου που η δουλειά μου ήσασταν εσείς. Και θα σας κουβαλάω μέσα στη καρδιά & τη συνείδηση μου για όσο θα κάνω αυτή τη δουλειά.

Σε όποιο μικρόφωνο μιλήσετε εσείς, το μικρόφωνο βαραίνει. Δεν φτάνει ένα χέρι να το κρατήσει. Η υποχρέωση να το κρατήσουν, είναι των «δημοσιογράφων». Μα η δύναμη που το κρατά, είναι δική σας.
Τώρα πια, θα σας ακούω κι εγώ τα βράδια.
Θα έπρεπε ωστόσο να μιλάτε από νωρίς το πρωί, κι από αυτά που θα λέτε να γράφονται οι τίτλοι στις εφημερίδες & στα δελτία των ειδήσεων.
Σαν μιλήσετε μια μέρα εσείς, θέλει δεν θέλει η επικαιρότητα, θα σας ακούσει.

Γι’ αυτή την επικαιρότητα θα προσπαθήσω να εργάζομαι κι εγώ κάθε Σαββατοκύριακο στις 2:00 - 3:00 το μεσημέρι στα Παραπολιτικά FM 90,1.
Δεν χρειάζεται να μου πείτε κάτι ακόμα, γιατί είναι ντροπή. Τόσοι & τόσοι άνθρωποι είναι άνεργοι - εντός ή εκτός εισαγωγικών - προσφέροντας απείρως περισσότερα στην κοινωνία μέσα από την δουλειά τους. Η εγγονή της Δέσποινας (των 400 ευρώ σύνταξης) είναι 23 χρονών φιλόλογος σε φροντιστήριο, για 10 ευρώ την ημέρα (300 ευρώ/μήνα), μετά από τρείς συνεντεύξεις, και με 30.000 κενά στα σχολεία. Ας πούμε κάτι για εκείνους.
Μονάχα εγώ να σας πω ένα ολόκαρδο «ευχαριστώ για όλα».

Με βαθιά τιμή & αγάπη,
Δημήτρης Παναγούλης